Geçmişten günümüze Türk donanmasının hava savunma harbi kabiliyeti analizi

Milli Savunma Üniversitesi bünyesinde 2016 yılında kurulan Fatih Harp Tarihi Araştırmaları Enstitüsü tarafından yayınlanmakta olan Harp Tarihi Dergisi’nin 5. sayısında Milli Savunma Üniversitesi Deniz Harp Okulu Öğretim Görevlisi Anıl Uzun’un kaleme aldığı “Geçmişten Günümüze Türk Donanmasının Hava Savunma Harbi Kabiliyeti Analizi” başlıklı bir makaleye yer veriliyor.

Makalenin amacı şu şekilde belirtiliyor:

Savaş uçaklarının taarruz ve istihbarat amacıyla gemilere karşı kullanılması gemilerin yeni bir muharebe tarzıyla tanışmasına neden oldu. 20’nci yüzyılın ilk yarısına kadar hava savunmada hafif top ve makineli tüfekler kullanılsa da teknoloji geliştikçe uçaklar ve hava savunma silahları arttı ve çeşitlendi. II. Dünya Savaşı’nda özellikle Pasifik Cephesi’ndeki gelişmelerle birlikte, savaş gemilerinin en büyük düşmanının gemiler değil, savaş uçakları ve denizaltılar olduğu anlaşıldı. Türk donanmasının gemi konuşlu hava savunma tarihi, Osmanlı donanmasına kadar dayanmaktadır. Gelecekte de gemilerin havadan gelecek tehditlere karşı savunulmasının önemi artarak devam edecektir. Ne yazık ki Türk donanması envanterine giren gemilerin hava savunma kabiliyetine odaklı ayrıntılı bir askerî tarih çalışması mevcut değildir. Bu çalışmanın amacı, Türk donanmasının envanterine giren ana savaş platformlarının hava savunma kabiliyetlerini incelemek, kısa vadede Türk donanmasının hava savunma kabiliyeti ihtiyacını tespit ve teşhis etmektir.

Makaleye buradan erişebilirsiniz: Geçmişten Günümüze Türk Donanmasının Hava Savunma Harbi Kabiliyeti Analizi